وجود جريان‌هاي فكري سياسي با اصول و مباني متفاوت و بعضاً متضاد در هر جامعه‌اي يك امر كاملاً طبيعي بوده و گريزي از آن نيست. بر همين اساس در ايران در شرايط كنوني، جريان‌هاي فكري سياسي فعال را مي‌توان در دو گروه كلي دسته‌بندي كرد:
الف: جريان فكري سياسي معتقد به انقلاب اسلامي و وفادار به ارزش‌ها و آرمان‌هاي انقلاب اسلامي
ب: جريان فكري سياسي غربگرا
در اين دسته‌بندي، جريان دوم را مي‌توان به دو شاخه اصلي تقسيم‌بندي كرد: 1- جريان فكري سياسي غربگراي مذهبي. 2- جريان فكري سياسي غربگراي غيرمذهبي. جريان اول كه اصلي‌ترين جريان فكري سياسي كشور به حساب مي‌آيد، نقش اصلي را در پيروزي انقلاب اسلامي، استقرار نظام جمهوري اسلامي، حفظ جمهوري اسلامي و پيشبرد آن تا به امروز بر عهده داشته است. اين جريان طي 36 سال گذشته، با ريزش‌ها و رويش‌هايي همراه بوده؛ برخي از گروه‌ها، تشكل‌ها و شخصيت‌هاي برجسته آن ثابت‌قدم در مسير انقلاب بوده و برخي نيز دچار دگرديسي و استحاله شده و با خروج از جريان اصيل انقلاب اسلامي، در دامن ديگر جريان‌ها غلتيده‌اند.
حزب جمهوري اسلامي، جمعيت مؤتلفه، جامعه روحانيت مبارز تهران، جامعه مدرسين، دفتر تحكيم وحدت و سازمان مجاهدين انقلاب اسلامي، از برجسته‌ترين و فعال‌ترين تشكل‌ها و گروه‌هاي جريان اول در سال‌هاي اول انقلاب اسلامي هستند. نهضت آزادي، جنبش مسلمانان مبارز، جبهه ملي، حزب توده و سازمان چريك‌هاي فدايي خلق نيز از مطرح‌ترين و فعال‌ترين گروه‌ها و تشكل‌هاي جريان دوم به حساب مي‌آيند.
جريان اول يعني معتقدين به انقلاب اسلامي و كساني كه به ارزش‌ها، آرمان و اهداف انقلاب وفادار مي‌باشند، با شاخص‌هاي زير از جريان دوم قابل تفكيك و تشخيص هستند: 1- اعتقاد به اسلام ناب محمدي (ص) 2- اعتقاد به ولايت مطلقه فقيه 3- اعتقاد به عدالت به عنوان يك شعار اصلي 4- اعتقاد به تلاش براي زمينه‌سازي جهت سعادت انسان‌ها 5- اعتقاد به مردم‌سالاري ديني 6-اعتقاد به استكبارستيزي 7- اعتقاد به حمايت از مستضعفين جهان 8- اعتقاد به حفظ استقلال كشور و عزت ملي 9- اعتقاد به معنويت‌گرايي مبتني بر شريعت اسلامي 10- اعتقاد به پيشرفت كشور بر اساس الگوي اسلامي- ايراني 11- اعتقاد به صدور انقلاب اسلامي و امت‌سازي اسلامي 12- اعتقاد به برپايي تمدن نوين اسلامي به عنوان آرمان جمهوري اسلامي،
بديهي است كه جريان دوم بر محورهاي دوازده‌گانه مذكور اعتقاد نداشته و بر اساس مباني فكري خود، رويكردها و مواضع متفاوتي دارد.
جريان دوم داراي يك سابقه طولاني در كشور ايران است و مي‌توان ريشه‌ها و سابقه تاريخ اين جريان غربگرا را از اواخر دوره قاجار مورد مطالعه قرار داد. اين جريان با چند شاخص اصلي قابل مطالعه است.
1- شيفته غرب و پيشرفت‌هاي آن است و پيشرفت ايران را در گرو قرار گرفتن در مدار غرب مي‌داند. 2- اعتقادي به حاكميت ديني و نظام ولايي نداشته و اساساً داراي تفكر سكولاريستي است. 3- مروج فرهنگ و ارزش‌هاي غربي در جامعه ايران است. 4- همواره در مسير ترويج ارزش‌هاي ديني و اسلامي. مانع‌گذاري مي‌كند. 5- غرب به اين جريان در داخل ايران به عنوان يك سرمايه نگاه كرده و همواره تلاش مي‌كند با اتخاذ سياست‌ها و مواضع خاص، موقعيت اين جريان را در جامعه ايراني تقويت كند.
اكنون سؤال اين است كه دولت جمهوري اسلامي ايران، در قبال اين جريان بايد داراي چه نوع مواضع، سياست‌ها و رويكرد‌هايي باشد؟ آيا دولت مي‌تواند افراد داراي گرايش فكري سياسي غربي يا وابسته فكري به جريان غربگرا رادر زيرمجموعه‌هاي خود به عنوان مسئول يا كارشناس يا مشاور مؤثر به كارگيري نمايد؟
آيا دولت مي‌تواند از بودجه بيت‌المال تحت عنوان يارانه فرهنگي به جريان‌هاي غربگراي فعال در عرصه مطبوعات كمك مالي نمايد؟
آيا دولت مجاز است از بودجه بيت‌المال، علاوه بر دادن مجوز نشر به كتاب‌هاي عناصر غربگرا كه مروج فرهنگ و سبك زندگي غربي هستند، كمك مالي نمايد؟
آيا دولت مي‌تواند جريان روشنفكري غربگراي فعال در عرصه‌هاي سينما، موسيقي، تئاتر و... را كه جز تخريب ارزش‌هاي اسلامي و انقلابي از يك طرف و ترويج ارزش‌هاي غربي از طرف ديگر، كاري نمي‌كنند، مورد حمايت و پشتيباني قرار دهد؟
آيا در عرصه دانشگاه‌ها، دولت مي‌تواند فضاي لازم را در اختيار اين جريان‌هاي غربگرا براي ترويج افكار و انديشه‌هايشان فراهم كند؟
براي اين سؤالات و سؤالات مشابه، دولت بايد پاسخ روشن داشته باشد. البته از منظر قانون اساسي و سوگندي كه رئيس‌جمهور در پيشگاه قرآن و در برابر ملت ياد كرده، جواب تمام اين سؤالات روشن است. رئيس‌جمهور سوگند ياد كرده تا پاسدار مذهب رسمي كشور و نظام جمهوري اسلامي و قانون اساسي باشد و با تمام توان به ترويج دين و اخلاق اهتمام ورزد. از منظر امام و رهبري نيز پاسخ تمامي اين سؤالات و ديگر سؤالات مشابه روشن است. از ديدگاه حضرت امام (ره) استفاده از بيت‌المال براي ترويج فرهنگ ضداسلامي غربي حرام شرعي است. از ديدگاه امام و رهبري، دولت اسلامي مجاز به كمك و حمايت و پشتيباني از جريان‌هاي غربگرا كه مروج سبك زندگي مبتني بر آموزه‌هاي غربي هستند، نمي‌باشد. حال با اين ملاك‌ها و معيارها، دولت و زيرمجموعه‌هاي آن،خصوصاً وزارتخانه‌هايي‌چون ارشاد و علوم بايد بررسي كنند كه آيا طبق قانون به نظرات ولايت عمل مي‌كنند يا نه؟
